مراسم سماع مولوی

مولویه یک دستور صوفی و زاهدانه است که در سال ۱۲۷۳ در قونیه تأسیس شد و از آنجا به تدریج در سراسر امپراتوری عثمانی گسترش یافت. امروزه مولویه را می‌توان در بسیاری از جوامع ترک در سراسر جهان یافت، اما فعال‌ترین و مشهور‌ترین مراکز فعالیت آن در قونیه و استانبول است.

مولوی‌ها به خاطر رقص‌های چرخشی خود مشهور هستند. پس از یک روزه توصیه شده چند ساعته‌، افراد، با چرخش‌های کوتاه شروع به چرخش روی پای چپ خود می‌کنند و از پای راست برای چرخاندن بدن خود به دور پای چپ استفاده می‌کنند. بدن چرخنده نرم و انعطاف‌پذیر است‌، چشمان باز است اما متمرکز نیست تا تصاویر تار شوند. در مراسم رقص آن‌ها ، یا سماع، رپرتوار موسیقی خاصی به نام ay ›n پخش می‌شود. بر اساس چهار بخش از ترکیبات آوازی و ساز، حداقل توسط یک خواننده، نوازنده فلوت، به نام نی‌زن، کتری زن و نوازنده سنج اجرا می شود. پیش از این، رقصندگان در خانه‌های مولوی (mevlevihane) ، ۱۰۰۱ روز آموزش انحصاری می‌بینند ، جایی که آن‌ها با تمرین نماز، موسیقی مذهبی، شعر و رقص، در مورد اخلاق، رفتار و اعتقادات یاد می گیرند. سپس، آن ها درحالی که عضو این گروه هستند، نزد خانواده‌های خود باز می‌گردند.

در نتیجه سیاست‌های سکولار، تمام مولوی‌خانه‌ها در سال ۱۹۲۵ بسته شد. دولت ترکیه مجددا در سال۱۹۵۰ اجازه کارمولوی‌خانه‌ها در ملا‌عام را داد. برخی از گروه‌های خصوصی، شخصیتی روحانی مراسم سماع را دوباره برقرار کردند. با این حال، در طول سی سال این سنت به صورت پنهانی انجام می شد، انتقال بیشتر در موسیقی و ترانه‌ها متمرکز بود تا به سنت‌های معنوی و مذهبی. در نتیجه، بسیاری از مراسم‌های سماع دیگر در قالب سنتی خود انجام نمی‌شود و برای توریست‌ها برای تأمین نیازهای تجاری کوتاه و مادی انجام می‌شوند.