شاهین، میراث زنده انسانی
| نام عنصر | شاهین، میراث زنده انسانی |
| کشور | پاکستان – سوریه – امارات متحده عربی – اتریش – بلژیک – کرواسی – چک – فرانسه – آلمان – مجارستان – ایرلند – ایتالیا – قزاقستان – جمهوری کره – مغولستان – مراکش – هلند – لهستان – پرتغال – قطر – عربستان سعودی – اسلواکی – اسپانیا |
| سال ثبت | ۲۰۲۱ |
| توضیحات مختصر |
در اصل بازداری و شکار با شاهین، با تکامل و گذر زمان، از روشی برای شکار و به دست آوردن غذا، به امری برای حفاظت از محیط زیست، میراث فرهنگی و تعامل اجتماعی در بین جوامع تبدیل شده. باز‌دار (یا مربی باز) با پیروی از سنت‌ها و اصول اخلاقی خاص خود، پرندگان شکاری را آموزش می‌دهد و منبع اصلی حفاظت آن‌ها می‌شوند. این روش در بسیاری از کشورهای جهان در حال حاضر وجود دارد. ممکن است هر کشور در بعضی جنبه‌های خاص این کار، ویژگی‌های منحصر به فرد خود را داشته باشد، به عنوان مثال نوع تجهیزات مورد استفاده، اما روش‌ها همواه یکسان هستند. مربیان باز، خود را به عنوان یک گروه در نظر می‌گیرند و گاه هفته‌ها، برای کسب مهارت و تمرین، به مسافرت می‌پردازند و بعد از ظهر‌ها با هم داستان‌های روز را بازگو می‌کنند. آن ها، بازداری را، راه اتصال به گذشته می‌دانند؛ مخصوصا جوامعی که این کار، یکی از معدود راه‌های باقی مانده اتصال به طبیعت و فرهنگ سنتی آن‌هاست. دانش و مهارت این کار، نسل به نسل منتقل می‌شود؛ علاوه بر آن مدارس و موئسساتی برای آموزش وجود دارند. در بعضی از کشورها برای باز داری، فرد باید در یک آزمون ملی قبول شود. مراسم‌ها و جشنواره‌ها فرصت‌هایی را برای جوامع، برای به اشتراک گذاشتن دانش و افزایش آگاهی فراهم می‌کند.
|
| حوزه‌های میراث فرهنگی ناملموس | دانش و کنش‌هایی که به طبیعت و جهان معطوف‌اند/ سنت‌ها و بیان‌های شفاهی/ کنش‌های اجتماعی،آیین‌ها و رویداد‌های جشنی/ صنعت‌گری سنتی |
| تهدیدها | ____________________________ |
| SDGs | تضمین کیفیت آموزش فراگیر و عادلانه و ایجاد فرصت های یادگیری مادام العمر برای همه(۴)/ حفاظت، بازیابی و ترویج استفاده پایدار از اکوسیستم های زمینی(۱۵)/ ترویج جوامع صلح طلب و فراگیر برای توسعه پایدار(۱۶)/ تقویت ابزارهای اجرایی و احیای مشارکت جهانی برای توسعه پایدار(۱۷) |
| لینک دسترسی | لینک پیوند به ICH |
