اساسنامه
مرکز مطالعات منطقهای پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس
در آسیای غربی و مرکزی، تحت نظارت یونسکو(مقوله ۲)
(مرکز میراث ناملموس تهران)
اساسنامه
مصوب نشست عادی نخست شورای حکام مرکز میراث ناملموس
تهران
۱۶ و ۱۷ آبان ماه ۱۳۹۱، تهران، جمهوری اسلامی ایران
مادّه‌ی ۱
مقدمه
میراث فرهنگی، چنان‌چه به‌نحو مطلوب پاسداری و ترویج شود، توانایی تقویت هم‌زیستی مسالمت‌آمیز و تقارب فرهنگ‌های گوناگون را از طریق ترغیب درک متقابل فرهنگی و احترام به تنوّع فرهنگی دارا است. از جمله پیآمدهای چنین ایفای نقشی می‌توان به تحقق صلح و توسعه‌ی پایدار در بعد بین‌المللی اشاره کرد.
روند بی‌پایان تحول در گستره‌ی رسانه‌ها و فناوری، تأثیراتی منفی را بر حوزه‌ی میراث فرهنگی اعمال می‌سازد؛ هرچند آثار مثبتی از آن نیز در این حوزه مشهودند. در مواجهه با توسعه‌ی روزافزون رسانه‌های جهانی، بی‌تردید، میراث فرهنگی ناملموس، به خاطر طبیعت زنده‌اش آسیب‌پذیرتر است، به‌نحوی‌که تداوم، انسجام، و بقای آن در معرض خطر خواهد بود. نظر به واقعیات برشمرده، جامعه‌ی جهانی و در رأس آن، سازمان یونسکو، پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس و صیانت از تنوع فرهنگی را، از طریق طرح‌ریزی و اجرای شماری از راه‌کارهای بدیع، در جایگاه ویژه‌ای از برنامه‌های خود پی‌می‌گیرد.
تصویب کنوانسیون پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس در سال ۲۰۰۳ (از این به بعد، «کنوانسیون ۲۰۰۳») یک نقطه‌ی عطف تعیین‌کننده در این حوزه به‌شمار می‌آید. با این همه، عمل به روح کنوانسیون مستلزم ایفای نقشی کامل از سوی دولت‌های عضو، اجتماعات محلی، و هم‌چنین جامعه‌ی جهانی است. در همین راستا، یونسکو، کماکان بر هم‌یاری ملل و همکاری دولت‌ها برای ارتقای کنوانسیون ۲۰۰۳، به‌ویژه در ارتباط با مواریث فرهنگی ناملموس مشترک آن‌ها، پای می‌فشارد.
منطقه‌ی آسیای غربی و مرکزی (از این به بعد، «منطقه») پهنه‌ای حاوی پس‌زمینه‌های تاریخی و فرهنگی مشترک غنی است. هم‌یاری کشورهای منطقه، امور شناسایی، مستندسازی، پژوهش، ثبت و باززنده‌سازی، هم‌چنین آگاهی‌افزایی و ظرفیت‌سازی، و به‌طورکلی، پاسداری از مواریث فرهنگی ناملموس مشترک مورداشاره را ارتقا خواهد داد.
به‌موجب قطع‌نامه‌ی شماره‌ی۳۴C/DR۱۲، که طیّ آن جمهوری اسلامی ایران (از این به بعد، «دولت»)، در جریان سی و چهارمین نشست کنفرانس عمومی یونسکو مجاز به تأسیس یک مرکز مطالعاتی منطقهای برای پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس در حوزه‌ی آسیای غربی و مرکزی، تحت نظارت یونسکو (مقوله‌ی ۲)، (از این به بعد، «مرکز»)، در خاک خود گردید، و روال‌های قانونی و اداری مربوطه توسط دولت و یونسکو پی‌گیری شدند.
متن حاضر، که بر اساس موافقت‌نامه‌ی مورخ ۲۸ آوریل ۲۰۱۰، منعقده فی‌مابین دولت، به نمایندگی معاون رئیس‌جمهوری اسلامی ایران و رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری (از این به بعد، «سازمان»)، از یک سو، و دبیر کل یونسکو، از سوی دیگر، «در موضوع تأسیس یک مرکز مطالعاتی منطقهای در تهران برای پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس در آسیای غربی و مرکزی، تحت نظارت یونسکو (مقوله‌ی ۲)»، (از این به بعد، «موافقت‌نامه»)، تنظیم شده است، حاوی اساسنامه‌ی مرکز مطالعات منطقهای پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس در آسیای غربی و مرکزی، تحت نظارت یونسکو (مقوله‌ی ۲) می‌باشد.
مادهی ۲
اهداف
اهداف مرکز به قرار زیر است:
الف) ارتقای کنوانسیون ۲۰۰۳ و اجرایی ساختن آن در آسیای غربی و مرکزی؛
ب) تقویت ظرفیت‌ها و همکاری‌ها در سطح منطقه در زمینه‌های شناسایی، فهرست‌برداری، مستندسازی و مطالعه‌ی میراث فرهنگی ناملموس با هدف کمک به پاسداری از آن؛
پ) پیشبرد و هماهنگ‌سازی تحقیقات علمی و فنی با هدف توسعه، مدیریت و ارزشیابی اقدامات پاسدارانه در ارتباط با میراث فرهنگی ناملموس حاضر در منطقه؛
ت) تقویت ظرفیت‌ها در آن دسته از کشورهای منطقه که به عضویت کنوانسیون ۲۰۰۳ درآمده‌اند، به‌منظور ترغیب مشارکت فعال آن‌ها در اجرایی ساختن آن در سطوح منطقهای و بین‌المللی، به‌ویژه، در ارتباط با عناصر میراث فرهنگی ناملموس مشترک در خاک دو یا چند مورد از این کشورها.
مادهی ۳
کارکردها
موارد زیر کارکردهای مرکز را تشکیل می‌دهند:
الف) ایجاد و به‌روزرسانی یک نظام اطلاع‌رسان خودکار برای ثبت و مرتبط‌سازی مؤسسه‌های دولتی و غیردولتی، مؤسسه‌های تحقیقاتی، آموزشی، و اطلاع‌رسان، سازمان‌های مرتبط با اجتماعات محلی، و متخصصان منفرد دخیل در امر پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس در آن دسته از کشورهای منطقه که آمادگی خود را برای همکاری از طریق مرکز اعلام کرده‌اند؛
ب) گردآوری و انتشار اطلاعات در زمینه‌ی آن دسته از اقدامات قانونی، دولتی، مالی و غیره که کشورهای عضو مرکز با هدف پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس در خاک خود اجرایی می‌نمایند؛
پ) گردآوری و انتشار اطلاعات در زمینه‌ی فعالیت‌های پاسدارانه در کشورهای عضو مرکز؛
ت) برگزاری کارگاه و همایش با هدف توسعه‌ی روش‌شناسی‌های پژوهشی و پیشبرد مطالعات در موضوع پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس، بدان‌گونه که در مادهی ۱۳ کنوانسیون ۲۰۰۳ تصریح شده است، شامل پژوهش پیرامون توسعه‌ی آن نوع از گردشگری که پایداری میراث فرهنگی ناملموس را به مخاطره نمی‌اندازد و به عرف مرسوم حاکم بر دسترسی به این میراث وفادار است؛
ث) برگزاری کارگاه و سمینار با هدف شناسایی و ارتقای اقدامات پاسدارانه‌ی موفق، و یاری‌رسانی به آن دسته از کشورهای عضو کنوانسیون ۲۰۰۳ که به عضویت مرکز نیز درآمده‌اند، برای ظرفیت‌سازی در زمینه‌ی تدوین پرونده جهت پیشنهاد دادن چنین اقداماتی به کمیته‌ی بین‌الدول کشورهای عضو کنوانسیون پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس که در تحت کنوانسیون ۲۰۰۳ تشکیل شده است (از این به بعد، «کمیته‌ی بین‌الدول»)، برای انتخاب و انتشار این اقدامات، بدان‌گونه که در تحت مادهی ۱۸ کنوانسیون ۲۰۰۳ تصریح شده است؛
ج) ایجاد شبکه‌ای از نمایندگان اجتماعات فرهنگی، برای هماهنگ‌سازی فعالیت‌ها درزمینه‌ی آگاهی‌افزایی و ظرفیت‌سازی در جمع حاملان و مجریان میراث فرهنگی ناملموس، آن‌گونه که در دستورالعمل‌های اجرایی برای عملیاتی‌کردن کنوانسیون ۲۰۰۳ آمده است، به‌منظور ایجاد زمینه‌ی لازم برای مشارکت فعال آنان، بدان‌گونه که در ماده‌های ۲، ۱۱ و ۱۵ کنوانسیون ۲۰۰۳ تصریح شده است، در امور شناسایی، فهرست‌برداری، و مدیریت میراث فرهنگی ناملموس متعلق به خودشان؛
چ) برگزاری کارگاه و سمینار به منظور ظرفیت‌سازی در آن دسته از کشورهای عضو کنوانسیون ۲۰۰۳ که به عضویت مرکز درآمده‌اند، در زمینه‌ی تدوین پرونده برای ثبت در دو فهرست کنوانسیون ۲۰۰۳، و در زمینه‌ی تدوین درخواست‌ها و گزارش‌های تسلیمی به کمیته‌ی بین‌الدول، به‌ویژه، در ارتباط با عناصر میراث فرهنگی ناملموس مشترک حاضر در خاک دو یا چند کشور از جمع کشورهای عضو مرکز؛
ح) همکاری و تبادل اطلاعات با دیگر مراکز مقوله‌ی ۲ در آسیا و خارج از این قاره، که در حوزه‌ی پاسداری از میراث فرهنگی ناملموس فعالیت دارند؛
خ) اطلاع‌رسانی به کمیته‌ی بین‌الدول و دبیرخانه‌ی کنوانسیون ۲۰۰۳ پیرامون فعالیت‌های مرتبط در سطح منطقه، و در مواردی که مقدور است، هم‌یاری در زمینه‌ی عملیاتی‌کردن کنوانسیون ۲۰۰۳٫
مادهی ۴
جایگاه حقوقی
مرکز از جایگاه حقوقی یک مؤسسه‌ی بین‌المللی مستقل وابسته به یونسکو، به‌عنوان یک مرکز مقوله‌ی ۲، تحت نظارت یونسکو، برخوردار خواهد بود. از این طریق، مرکز قادر خواهد بود ارتباطاتی را با کشورهای منطقه و در صورت فراهم بودن زمینه، دیگر کشورها، بر اساس زمینه‌های فرهنگی مشترک برقرار نماید، تا زمینه‌ی همکاری‌های فی‌مابین ایجاد گردد.
مرکز، ضمن حفظ استقلال خود، به سازمان مرتبط خواهد ماند، در تهران، پایتخت کشور جمهوری اسلامی ایران، مستقر خواهد بود، و در چارچوب قوانین و مقررات دولت تلاش خواهد کرد تا به کسب جایگاه حقوقی شایسته نائل آید، و با استفاده از ظرفیت‌های مورد نیاز، در جهت تحقق اهداف ترسیم شده و انجام وظایف محوّله حرکت نماید. مرکز، ضمن تقیّد به قوانین داخلی کشور ایران، از استقلال و اختیار حقوقی لازم برای انجام فعالیت‌های خود، و هم‌چنین ظرفیت لازم برای تحقق موارد زیر برخوردار خواهد بود:
الف) عقد قرارداد؛
ب) تثبیت روال‌های حقوقی؛
پ) جذب و اعطای تملک‌های منقول و غیرمنقول.
مادهی ۵
تشکیلات
مرکز در نظام اداری خود برخوردار از زیرمجموعه‌های زیر خواهد بود:
۵-۱- شورای حکّام
هدایت مرکز و نظارت بر آن بر عهده‌ی شورای حکّام آن، مرکب از اعضای زیر خواهد بود:
الف) یک نفر نماینده‌ی سازمان؛
ب) نمایندگان دو کشور عضو مرکز (یک نماینده از هر کشور)؛
پ) یک نفر نماینده‌ی دبیر کل یونسکو؛
ت) یک نفر نماینده‌ی کمیسیون ملّی یونسکو ایران؛
ث) سه متخصص برجسته در حوزه‌ی میراث فرهنگی ناملموس از منطقه.
۵-۱-۱-دوره‌ی تصدی اعضای شورای حکّام چهارساله خواهد بود.
۵-۱-۲-ضروری است شورای حکّام، در نخستین نشست خود، نسبت به انتخاب رئیس خود، برای یک دوره‌ی چهارساله، از طریق رأی‌گیری، اقدام نماید.
۵-۱-۳-هرگونه پیشنهادی در ارتباط با تغییر رئیس شورای حکّام قبل از اتمام دوره‌ی چهارساله‌ی مورد اشاره، مستلزم اخذ دوسوم آرای موافق از جمع آرای مأخوذه از اعضای شورای حکّام خواهد بود.
۵-۱-۴-رئیس شورای حکّام، پس از انتخاب شدن با رأی اعضای شورای حکّام در جریان یکی از نشست‌های آتی آن (ن‌ک ۵-۳)، توانایی صدور حکم انتصاب رئیس مرکز را دارا خواهد بود.
۵-۱-۵-شورای حکّام مختار است مدعوین بیشتری را به نمایندگی از سوی کشورهای دیگر، به جلسات خود فرابخواند.
۵-۱-۶-هم‌چنین، شورای حکّام این اختیار را خواهد داشت، به‌منظور پی‌گیری امور تخصصی محوّله، نمایندگانی از اجتماعات محلی معرفی شده توسط اعضا یا متخصصان برجسته‌ی بیشتری در حوزه‌ی میراث فرهنگی ناملموس را به جلسات خود دعوت نماید.
۵-۱-۷حضور اعضای مدعو مورد اشاره در ۵-۱-۵ و ۶-۱-۵ در جلسات شورای حکّام، صرفاً، به منظور ارائه‌ی نظرات مشورتی است؛ این اعضا از حق رأی برخوردار نخواهند بود.
۵-۱-۸- وظایف شورای حکام
شورای حکام مرکز جلسات «عادی» خود را، بر اساس نظمی خاص، و دستکم به شکل سالانه برگزار خواهد کرد. جلسات «فوق‌العاده» با فراخوان رئیس شورای حکام یا به ابتکار شخص وی، و یا به پیشنهاد دبیر کل یونسکو، یا دوسوم اعضاء برگزار خواهد شد.
۵-۱-۸-۱-شورای حکام مرکز مسئولیت پی‌گیری موارد زیر را بر عهده دارد:
الف) تصویب آیین کار خود؛
ب) تصویب راهبرد و برنامه‌های بلندمدت و میان‌مدت مرکز؛
ت) تصویب برنامه‌ی کاری سالانه و بودجه مرکز؛
ث) تصویب ساختار و منابع انسانی دبیرخانه (تشکیلات)؛
ج) بازبینیگزارش‌های سالانه‌ی تسلیم شده توسط رئیس مرکز؛
ح) انتخاب اعضای هیئت اجرایی مرکز، انتصاب رئیس مرکز، و انتخاب کمیته‌های تخصصی/ مشورتی مرکز (مشروط به آن‌که کمیته‌های مورداشاره تشکیل شوند)؛
خ) اتخاذ تصمیم در خصوص مشارکت سازمان‌های بین‌دولتی منطقهای و سازمان‌های بین‌المللی در کار مرکز، ضمن توجه به موافقت‌های موجود یا آتی فی‌مابین دولت‌ها و سازمان‌ها.
۵-۲-هیئت اجرایی
به‌منظور حصول اطمینان از عملکرد مطلوب مرکز در فاصله‌ی میان نشست‌های شورای حکام، یک هیئت اجرایی تام‌الاختیار مرکب از ۵ عضو منتخب و منتصب از سوی شورای حکام، تشکیل خواهد شد.
هیئت اجرایی دومرتبه در سال تشکیل جلسه خواهد داد.
۵-۲-۱-کارکرد هیئت اجرایی بر اساس آیین کار هیئت اجرایی خواهد بود که مقرر است پیش‌نویس آن، درجریان نخستین سال پس از تشکیل نخستین شورای حکام، توسط دبیرخانه‌ی مرکز تهیه شود (رک ۴-۵)، و توسط هیئت اجرایی مورداشاره، در نخستین نشست آن، به تصویب برسد.
۵-۲-۲-ترکیب هیئت اجرایی با ارجاع به آیین کار هیئت اجرایی تعیین خواهد گردید.
۵-۲-۳-شورای حکام، در جریان نخستین نشست خود، نمایندگانی را برای عضویت در شورای اجرایی، برای سال نخست، تعیین و منصوب خواهد کرد؛ نمایندگان مزبور در مرتبه‌ی «اعضای موقت هیئت اجرایی» در طول نخستین سالی که تا زمان تدوین و تصویب آیین کار هیئت اجرایی مرکز باقی است، به انجام وظیفه خواهند پرداخت.
۵-۲-۴-آیین کار هیئت اجرایی نحوه‌ی انتصاب و/یا انتصاب مجدد اعضای هیئت مزبور را تعیین خواهد نمود.
۵-۲-۵-وظایف هیئت اجرایی مرکز
هیئت اجرایی مرکز وظیفه خواهد داشت:
الف) بر اجرای برنامه‌ها و فعالیت‌های مصوب مرکز نظارت داشته باشد؛
ب) برنامه‌ها و بودجه‌ی مرکز، هم‌چنین پیش‌نویس مصوبات شورای حکام را، به‌منظور ارائه‌ی پیشنهاد به شورای حکام در ارتباط با راهبرد و برنامه‌های بلندمدت و میان‌مدت مرکز، بازبینینماید.
۵-۳- ریاست
رئیس مرکز برای یک دوره‌ی چهارساله و پس از کسب دوسوم آرای موافق مأخوذه از اعضای حاضر در یکی از جلسات شورای حکام، انتخاب خواهد شد.
۵-۳-۱-رئیس مرکز، در پی رسمیت یافتن انتصاب خویش به‌موجب حکمی که توسط رئیس شورای حکام صادر میگردد، توانایی خواهد داشت حسابی را نزدیکی از بانک‌های معتبر جمهوری اسلامی ایران افتتاح نماید تا اقدامات لازم، مطابق قوانین و مقررات کشوری مرتبط، برای انتقال بودجه‌ی مرکز به حساب مورد اشاره صورت پذیرند.
۵-۳-۲-تمامی اسناد مالی مرکز، صرفاً، با امضای رئیس مرکز و هم‌چنین معاون مالی و اداری مرکز، مشترکاً، لازم الاجرا خواهند بود (رک مجموعه قوانین و مقررات مرکز، صص ۳۷-۴۱، پیوست شماره‌ی ۱: نمودار تشکیلات اجمالی مرکز).
۵-۳-۳-شورای حکام مختار است که فرد واحدی را در سمت رئیس مرکز برای دوره‌های تصدی متوالی انتخاب کند.
۵-۳-۴-هرگونه پیشنهادی در ارتباط با انتصاب یک رئیس جدید قبل از اتمام دوره‌ی ۴ ساله‌ی مورد اشاره، مستلزم اخذ دوسوم آرای موافق از جمع آرای مأخوذه از اعضای شورای حکام در جریان یکی از جلسات آن خواهد بود.
۵-۳-۵-وظایف رئیس مرکز
رئیس مرکز از اختیارات لازم برای انجام وظایف مشروحه‌ی زیر برخوردار خواهد بود:
الف) شناسایی و استخدام نیروی انسانی کارآمد لازم برای عملکرد مطلوب دبیرخانه مرکز (رک ۴-۵)؛
ب) اداره‌ی دبیرخانه‌ی مرکز؛
پ) مدیریت وظایف مرکز بر اساس برنامه‌ی کار و بودجه‌ی مصوب شورای حکام، و تحت نظارت هیئت اجرایی و شورای حکام مرکز؛
ت) تسلیم پیش‌نویس پیشنهادی برنامه‌ی کار و بودجه‌ی مرکز به شورای حکام؛
ث) تدوین دستور کار نشست‌های شورای حکام/ هیئت اجرایی، در همکاری با هیئت اجرایی، هم‌چنین، پیش‌نویس هرگونه سند یا اصلاحیه‌هایی بر اسناد موجود که ممکن است در جریان تدارک دیدن نشست‌های شورای حکّام نیاز به آن‌ها تشخیص داده شود.
۵-۴- دبیرخانه
مرکز، در تشکیلات خود، دبیرخانه‌ای دائمی خواهد داشت که ترکیب آن به نحوی خواهد بود که امورات محوله به‌نحو مطلوب به انجام برسند. دبیرخانه توسط رئیس مرکز اداره خواهد شد.
۵-۴-۱- وظایف دبیرخانه
دبیرخانه‌ی مرکز مسئول موارد زیر خواهد بود:
الف) یاری‌رسانی به رئیس مرکز در امر تدوین پیش‌نویس اسناد و رویه‌های مرکز جهت تسلیم به شورای حکام؛
ب) یاری‌رسانی به رئیس مرکز در امر تدوین پیش‌نویس برنامه و بودجه‌ی مرکز جهت تسلیم به شورای حکام؛
پ) یاری‌رسانی به رئیس مرکز در امر تدوین پیش‌نویس دستور کار برای نشست‌های شورای حکام و شورای اجرایی مرکز و هم‌چنین پیش‌نویس گزارش‌های مربوطه؛
ت) یاری‌رسانی به رئیس مرکز در امر تدوین پیش‌نویس پیشنهاد‌های تسلیمی برای تأسیس کمیته‌های تخصصی/ مشورتی تحت شورای حکام، در راستای راهبرد کلی برون‌سپاری اجرای طرح‌ها، و واگذاری آن‌ها به تشکل‌های تخصصی، به‌منظور ترغیب امر ظرفیت‌سازی در جمع اجتماعات محلّی؛
ث) یاری‌رسانی به رئیس مرکز در امر هماهنگ‌سازی امور در جمع کمیته‌های تخصصی/ مشورتی مرکز، و مابین این کمیته‌ها و مرکز، و تدوین گزارش‌های مربوطه جهت تسلیم به شورای حکام مرکز.
۵-۵- کمیته‌های تخصصی/ مشورتی
نظر به گستردگی دامنه‌ی مقوله‌ی میراث فرهنگی ناملموس و بزرگی مجموعه‌ی تجلیات تحت آن، هم‌چنین به‌منظور تحقق روح کنوانسیون ۲۰۰۳ که بر مشارکت اجتماعات محلی و سازمان‌های غیردولتی در اقدامات پاسدارانه‌ی مربوطه تأکید دارد، عمده‌ی وظایف تخصصی و اجرایی مرکز در راستای راهبرد عام «برون‌سپاری» پی‌گیری خواهند شد که مشارکت تشکل‌های خارج از مرکز را در چشم‌انداز خود دارد. در همین راستا، مرکز کارکرد دبیرخانه‌ای را خواهد داشت که نقش هماهنگ‌کننده را در این ارتباط ایفا خواهد نمود، و عملکرد مطلوب تشکل‌های مشغول همکاری را هدایت خواهد کرد.
بر این اساس، مرکز به منظور ارتقای کارکرد و برنامه‌های خود، وظیفه‌ی تأسیس تعدادی کمیته‌ی تخصصی / مشورتی را در حوزه‌های مختلف میراث فرهنگی ناملموس به‌عهده خواهد داشت. با انجام این کار، مرکز جایگاه واسطه‌ای را خواهد یافت که، از سویی، کمیته‌های تخصصی / مشورتی مزبور را با یکدیگر مرتبط خواهد کرد و، از سوی دیگر، موجبات ارتباط آن‌ها را با هیئت اجرایی و شورای حکام فراهم خواهد ساخت.
علائق و ترکیب کمیته‌های تخصصی / مشورتی مورد اشاره بر اساس پیشنهاد رئیس مرکز، و تصویب رئیس شورای حکام، تعیین میگردند.
مادهی ۶
اعتبارات
۶-۱-دولت متعهد است، برای سال‌های اولیه‌ی تأسیس مرکز، سالانه مبلغ ۵۰۰/۰۰۰ دلار آمریکا، که در توافقنامهی منعقده با یونسکو تصریح شده، به مرکز اختصاص دهد.
۶-۲-تعیین اعتبارات سالانه برای دوره‌های بعد از سال‌های اولیه مطابق توافقنامهی منعقده با یونسکو خواهد بود.
۶-۳-مرکز مجاز است از کمک‌های مالی اعطایی از سوی کشورهای عضو و / یا تشکل‌های ملی، منطقهای، یا بین‌المللی، و / یا مؤسسات و سازمان‌های غیردولتی، و / یا اشخاص / تشکل‌های حقیقی و حقوقی برخوردار گردد.
۶-۴-شورای حکام تنها ارگانی خواهد بود که اختیار اتخاذ تصمیم در خصوص نحوه‌ی تخصیص و مصروف داشتن مبالغ مورد اشاره را خواهد داشت.
۶-۵-پیشنهاد‌های مربوط به انواع کمک‌های مالی اعطایی از سوی کشورهای عضو به مرکز بخشی از دستور کار نشست‌های شورای حکام را تشکیل میدهد.
مادهی ۷
همکاری با یونسکو
یونسکو و مرکزدر محدوده‌ی اختیارات و وظایف خود با یکدیگر همکاری خواهند داشت. در همین راستا، مشارکت‌های زیر پیش‌بینی میگردند:
۷-۱-مشارکت یونسکو
۷-۱-۱-یونسکو به یاری‌رسانی در راستای تحقق آرمان‌ها و اهداف راهبردی خود خواهد پرداخت، که به شکل کمک فنی در ارتباط با فعالیت‌های مرکز خواهد بود.
۷-۱-۲-یونسکو متعهد است که:
الف) مرکز را در حوزه‌های تخصصی از یاری متخصصان خود بهره‌مند سازد؛
ب) مرکز را در برنامه‌های مختلفی که اجرا می‌نماید، و مشارکت مرکز در آن‌ها در جهت تحقق اهداف یونسکو و مرکز سودمند به نظر می‌رسد، سهیم کند؛
پ) در مواردی که مقدور است، به امر تبادل موقت کارکنان بپردازد که، در این وضعیت، پرداخت حقوق و مزایای کارکنان مورداشاره کماکان توسط سازمان مبدأ صورت انجام خواهد شد؛
ت) اطلاعات لازم را در ارتباط با برنامه‌هایش در حوزه‌ی میراث فرهنگی ناملموس را در اختیار مرکز قرار خواهد داد.
۷-۱-۳-در موارد فهرست شده در بالا، تحقق یاری‌رسانی‌های مذکور، صرفاً، در چهارچوب برنامه‌ها و بودجه‌ی یونسکو خواهد بود.
۷-۲-مشارکت دولت
در قانون کشوری بودجه‌ی سالانه‌ی جمهوری اسلامی ایران یک ردیف بودجه‌ی جداگانه برای مرکز ایجاد خواهد شد. دولت، با واسطه‌گری سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ایران، تمامی منابع موردنیاز برای اداره و کارکرد مطلوب مرکز را، اعم از مالی و غیره، تعبیه خواهد نمود، ازجمله، منابع موردنیاز برای کارکنان مرکز، مکان استقرار آن، سامان‌دهی به فعالیت‌های مرکز و سامان‌دهی به نشست‌های شورای حکام و هیئت اجرایی. برای سال‌های نخست، مبلغی برابر با دستکم، ۵۰۰/۰۰۰ دلار آمریکا، به‌طور سالانه تأمین خواهد گردید.
مادّه‌ی ۸
جغرافیا
نظر به ناممکن بودن محدودسازی میراث ناملموس در درون مرزهای سیاسی-اداری کشورها، که به سبب طبیعت پویای آن حادث میشود که، به‌نوبه‌ی خود، گسترش پیوسته‌ی آن را در بردارد، فعّالیّت‌های مرکز در پهنه‌ی جغرافیایی‌ای دنبال خواهند شد که در آن فرهنگ، به‌اصطلاح، آسیای غربی و مرکز ساری و جاری است.
بر این اساس، حوزه‌ی «آسیای غربی و مرکزی»، بدان‌گونه که در اسناد موجود سازمان ملل متّحد تصریح شده، و همسایه‌های بلافصل آن، که حاوی اشتراکات فرهنگی است، گستره‌ی جغرافیایی فعّالیّت‌های مرکز را تشکیل میدهد.